Tandemrijders hebben belang bij zowel hele lichte als hele zware versnellingen. Er is dus een groot bereik van de versnellingen nodig. De lichte versnellingen zijn nodig om het zware geheel (al gauw zo’n 150 – 200 kilogram gezamenlijk gewicht) met enig gemak de helling op te krijgen. De zware versnellingen zijn zinvol omdat het hoge gewicht in combinatie met de lage luchtweerstand van de tandemmers zorgt dat een tandem veel harder de helling af gaat dan een solofiets.
Rohloffnaaf
Steeds meer vakantietandems hebben een Rohloff-naaf. Dit is een naaf met 14 versnellingen. De hoogste en laagste versnelling liggen even ver uit elkaar als bij de voor tandems gangbare aandrijving met derailleurs en tandwielen. Voordelen van de Rohloffnaaf zijn dat deze (vrijwel) onderhoudsvrij is en dat het mogelijk is om in stilstand te schakelen. Ook is – als het frame geschikt is – een riemaandrijving mogelijk. Nadelen zijn er ook: een hogere aanschafprijs en het geluid in bepaalde versnellingen.
Derailleurversnellingen
De klassieke manier van schakelen is de derailleurversnelling. Voor tandems kom je aan de ‘lichte’ kant terecht in tandwielcombinaties zoals 24/34: 24 tandjes aan de voorkant, 34 aan de achterkant. Voor de zware versnellingen vind je bij doorrijders nogal eens een 54-er voorblad met 11 tanden achter. Het is dan ook niet ongebruikelijk om op tandems deze versnellingscombinaties te vinden:
- kettingbladen voor: 24/42/54 tanden
- cassette achter: 11-34 tanden
Met de opkomst van de “compact”-kettingbladen in de mountainbike-sector is het monteren van een “20” aan de voorkant ook al mogelijk geworden. Hierbij valt aan te tekenen dat de gezamenlijke kracht een klein aluminium voortandwiel al gauw om zeep helpt. Een stalen exemplaar is daarom aan te bevelen.
Bij mountainbikes is de “1x-versnelling” gangbaar geworden. Door het monteren van cassettes met 11 of 12 tandwielen kan de voorderailleur vervallen. De cassettes kunnen tot 51 tanden als grootste tandwiel hebben. Gecombineerd met een voortandwiel met pakweg 30 tanden kom je dus elke helling op. Nadeel is wel dat de hoogste versnelling dan hooguit 30/10 is (30 tandem voor, 10 tandem achter) wat ervoor zorgt dat de topsnelheid zakt.
Cranksets
De arm waar het pedaal aan zit heet in fietsenland een crank. Het verschil tussen een tandemcranksets en gewone cranksets is dat er – in de meeste gevallen – aan de linkerzijde ook een set tandwielen zit. Het is mogelijk om zelf van drie normale cranksets een tandemset te knutselen. Het is dan wel verstandig om in de rechtercranks die dan linkercranks zijn geworden een linksdraaiende schroefdraad te maken. Dat kan middels een inzetstuk (een Helicoil) met linkse draad. Het aanbod van losse tandemcranksets is beperkt maar met wat zoekwerk is het nodige wel te vinden.